Dosłownie i w przenośni.
Tyle się ostatnio dzieje, że już na samą myśl dostaję oczopląsu, kociokwiku i zawrotów głowy.
A na dodatek bardzo spodobało mi się kręcenie wokół własnej osi i tak się kręcę.
I kręcę.
I kręcę.
Z oszałamiającą prędkością trzech obrotów na minutę, od której aż gałki oczne uciekają mi w kierunku przeciwnym do kierunku obrotu.
Rodzice się ze mnie strasznie śmieją bo podobno wyglądam komicznie.
A ja im posyłam szczery uśmiech ukazujący moje bujne uzębienie i wiruję dalej.
A poza tym?
Oj wiele.
Po pierwsze. Franek rośnie i się robi coraz fajniejszy. Często się uśmiecha i jakby mniej marudzi. Przez to ja coraz bardziej go kocham. A okazuję to w sposób mocno chwytający za serce, czyli całuję go delikatnie w główkę, ewentualnie w rączkę (mama się wzrusza momentalnie!). Jednak żeby nie było, że ze mnie taki anioł - jak nikt nie patrzy lubię mu paluchem spenetrować oko na przykład, albo jaki inny otwór.
Po drugie. Domek już się powoli wykańcza, największe roboty już są za nami więc niebawem czeka nas akcja przeprowadzka. Co prawda nie wyobrażam sobie mieszkania na wsi (takiej prawdziwej-prawdziwej z trzodą i kurami u sąsiadów. Tych dalszych. Bo ci bliżsi to mają raczej stadko dzieciorów, z którymi może będę się bawić). Ale chyba i do tego można się przyzwyczaić.
Po trzecie. Podobno ostatnio stałam się przebrzydle pocieszna. Tak wiecie - aż przesadnie ociekająca lukrem, taplająca się wręcz w tej własnej słodyczy. Mizdrzę się niesłychanie. Domagam się buziaków i uścisków. Układam główkę na kolanach robiąc minę niewiniątka.
Po czwarte. Próbuję swych sił w podskokach - tzn. żeby mi się w końcu obydwie kończyny równocześnie od podłogi oderwały. I już prawie prawie opanowałam technikę. Uginam mocno kolana w półprzysiadzie, dupsko wypinam i LEEEEEĆ ADAAAAAAAAAM!
I bęc!
Po piąte. Ku przerażeniu taty pokochałam przebieranki. Podprowadzam mamie jakiś elegancki element garderoby i sru go na siebie. Ostatnio biegałam: w biustonoszu (coś mi jednak te miski zbytnio obwisały !?!), w majtkach (założonych przez głowę), w kapeluszu (założonym w sposób kompletnie zakrywający pole widzenia, co dostarcza mi dodatkowej frajdy - bo podczas spacerowania po omacku im mocniej strzelam się w łeb, tym bardziej się śmieję). A wczoraj obwiesiłam się jakimiś świecidełkami, sznurami, kolarami i wyglądałam jak choinka.
Po szóste. Obok tych szmateksowych zainteresowań zgłębiam wiedzę - rzekłabym - techniczną. Kable, kabelki, wtyczki i gniazdka to mój raj. Od kilku dni biegam z klawiaturą komputerową pod pachą i próbuję rozgryźć te liczne małe kwadraciki. Póki co się trzymają, ale ze mną to - wiadomo - tylko kwestia czasu :)
Po siódme. Pamiętam, pamiętam o obiecanej fotorelacji z wyjazdu. "Wkrótce" na osi czasu się znajduje trochę dalej niż "niedługo" i "niebawem", a bliżej "za jakiś czas", więc o chwilę cierpliwości jeszcze proszę.
I to wsio na dziś.
Do następnego!
Wkrótce:)
